16.519 km away

G'day mates!

Mijn eerste reisverhaaltje vanuit Aussie!

28 juni, een dag waar ik tegelijkertijd zin in had en tegenop zag. Dit is de reis waar ik van droom, maar iedereen in Nederland achterlaten is raar, moeilijk en onnatuurlijk. Maar ik had zin in iets nieuws. En wat voor nieuws. Er is nog nooit in 4 dagen zoveel nieuws op me afgekomen. Dit heeft dan ook gezorgd voor ups en downs, die elkaar (vooral de eerste 2 dagen) in rap tempo afwisselden.

Ik heb zoveel berichtjes, kaartjes en cadeautjes gekregen. Maar nog specialer waren de mensen die afscheid kwamen nemen thuis of op Schiphol. Het afscheid viel me zwaar, maar de eerste momenten alleen vielen me nog zwaarder. Ik zeg jullie eerlijk, het liefst rende ik terug. Maar nee, ik liep door. Ook de eerste uren in het vliegtuig zijn er veel tranen gevallen. Ik opende het eerste cadeautje van de poster van m’n familie (zie onderstaande foto). Een ketting met een foto van ons en een brief van papa & mama. Jullie kunnen raden wat er gebeurde : ik brak

Gelukkig zat er een aardige Afghaanse jongen naast me waar ik een tijdje leuk mee heb gepraat, waardoor ik afgeleid werd van de andere gedachtes die door me hoofd spookten. Vervolgens heb ik films en series gekeken, waardoor de eerste vlucht van 6 uur naar Dubai best voorspoedig verliep. Het was een groot vliegtuig met 3 rijen van steeds 4 stoelen. Er was genoeg ruimte. Toch vond ik het slapen lastig. Het blijft een vliegtuig. We kregen regelmatig drinken en eenmalig een maaltijd. Het was redelijk te eten, maar echt lekker is iets anders.

 Op Dubai had ik een overstap van 4 uur. Ik besloot gelijk te kijken waar de gate was zodat ik zeker wist dat ik daar op tijd zou komen. Ik vond het bordje ‘’gate B, C’’. Dit leek mij voldoende informatie om op tijd te komen. Ik besloot een plekje te zoeken waar ik iets kon eten, drinken en rustig kon zitten. Op veel plekken werd m’n pinpas niet geaccepteerd. Uiteindelijk belandde ik bij de Starbucks met een lekkere Caramel Macchiato, een croissant en WiFi.  Ik voelde me dapper genoeg om Jolinnes brief te lezen en het cadeautje van Tessa&Marloes te openen. Of misschien was ik toch niet zo dapper..

Ik besloot dik een half uur voor de opening van de gate  in die richting te lopen. Ik volgde het bordje naar gate B. Na een stuk lopen kwam ik bij een lift die ons bracht naar de TREIN!! Ik denk niet snel dat ik te laat kom, maar toen ik dit zag begon ik wel een beetje te twijfelen. Ik sprak een stewardess aan die me vertelde dat de trein slechts 3 minuten duurde. Pfieeeuw, wat een opluchting. Overigens had ons vliegtuig vertraging. Dus moest ik alsnog lang wachten. In het vliegtuig settelde me met heel wat spullen, om de aankomende 13 uur naar Melbourne te overleven. Net als  de eerste vlucht, zat ik aan het gangpad, wat me prima beviel. Zo kon ik makkelijk opstaan en m’n benen strekken. Na de eerste 3 uur vroeg ik me af hoe ik de volgende 10 uur ging overleven. Eigenlijk vraag ik me dit nog steeds af. Wat ik wel weet is dat ik films en series heb gezien voor een jaar.  Afentoe sliep ik licht, maar werd snel weer wakker. De laatste uren gingen sneller voorbij. Voor 10 MB kon ik ook nog een uurtje whatsappen in de lucht (ongelofelijk die technologie tegenwoordig hè ;) ). En jawel na 13 uur daalden we op Melbourne. De negerin naast me werd niet goed en kneep in m’n hand, haha. Ik moet zeggen dat ik zelf ook niet helemaal blij werd van de daling.  

Om 06:30 +/- landden we op Melbourne. Als eerst moesten we door een paspoortcontrole. Vervolgens koffer halen. Daarna moesten we een document laten zien, die we in het vliegtuig kregen. Hierbij moest je invullen wat je allemaal mee had. Ik moest naar een aparte ruimte, omdat ik medicijnen bij me had. Maar toen ik vertelde wat ik mee had, mocht ik gelijk doorlopen. Er stond een vrouw van school bij de aankomsthal te wachten. Samen met nog een aantal studenten bracht ze ons naar de bestemming. M’n eerste indruk van het verkeer en de omgeving was: Het is net Europa. Behalve dan dat ze links rijden. Ook splitsen er veel wegen uiteindelijk in tweeën.

Rond half 9 kwam ik aan bij de MB building van de Burwood Campus, waar ik verblijf. Ik kreeg een pasje voor de kamer en een aantal papieren. Level 6, appartement 209, kamer 3 en succes! Ik nam de lift naar de 6e verdieping. Het appartement bestaat uit 5 kamers, een grote keuken, woonkamer en 2 douches/wc’s. Het appartement zag er netjes, schoon en nieuw uit; net alsof er niemand in zat. Het bleek dus ook dat de meeste nog op vakantie zijn die al langer op deze campus verblijven. Ik voelde me alleen en vroeg me af of ik dit een half jaar vol zou houden. Daarom besloot ik gelijk naar de Library te gaan om wifi te regelen. Een vest en leren jasje leken me voldoende om even 5 minuten buiten te lopen. Maar nee, Australië is niet altijd warm!!

Wanneer ik terug kom, maak ik m’n bed op en val als een blok in slaap. Ik werd wakker, wanneer een jongen van m’n level op m’n  kamer klopte. Hij bleek de ‘’leider’’ te zijn van onze verdieping en vertelde me dat ie me altijd wilde helpen of gezelschap wilde houden. Dit gaf me gelijk een rustgevend gevoel. Na een paar uurtjes hoorde ik toch geluid in het appartement. Het was een andere nieuwe internationale student; Widiani uit India. Na wat praten over onze studies en ons verblijf, spraken we af om samen te gaan lunchen om 12 uur. Dit plan was niet helemaal geslaagd, aangezien we allebei in slaap waren gevallen. Daarom besloten we in de middag naar een supermarkt in de buurt te gaan.  Ik wilde even rustig kijken wat ik allemaal nodig had. Maar aangezien Widiani  ’s avonds niet eet en terug wilde zijn voor het donker (Hallo cultuurverschillen!!), moest ik nogal haasten. Aangezien ik ook weinig honger had, besloot ik het die avond bij noodles te houden. ’s Avonds na wat skypen en schrijven viel ik in slaap.

De volgende dag werd ik om 5 uur wakker, thanks to the jetlag. Omdat ze om 6 uur begonnen met werken, tegenover mijn kamer, kon ik ook niet meer slapen. In de ochtend kwam Julia, een ander Nederlands meisje van de VU, bij mij ontbijten, omdat ze de avond ervoor was aangekomen. Daarna hebben we eerst wat dingen op de campus geregeld, zoals een ov kaart en studentenkaart. We zijn daarna naar een groot winkelcentrum, Box Hill, geweest. De helft was hier China Town. We hebben ongeveer 2 uur in een grote supermarkt gelopen (nu snap ik pas waarom het altijd zolang duur als je boodschappen doet, mam ;) ). We hebben nu alle nodige dingen in huis gehaald. In de avond hebben we in mijn appartement gekookt.

Helaas was op zaterdag m’n biologische klok nog steeds van slag, waardoor ik om kwart voor 7 wakker werd. Gelukkig gingen we op tijd met een groep van ongeveer 15 internationale studenten naar het centrum van Melbourne. Het was erg leuk om mensen van zoveel verschillende nationaliteiten te ontmoeten. Het centrum van Melbourne is ongeveer 3 kwartier met de tram van de campus af. We besloten eerst om naar een informatie punt op Federation Square te gaan, om ons te oriënteren. Aangezien we met een grote groep waren, vielen we al snel uit elkaar. Julia en ik waren de rest kwijt, en besloten met z’n tweeën verder te gaan. We zijn naar St. Paul’s Cathedral, Parliaments House, State Library en Queen Victoria Market geweest. We hebben heel veel gelopen en gezien. Omdat we nog geen internet hier hebben, was het moeilijk de groep te vinden. Uiteindelijk hadden we afgesproken om allemaal weer samen te komen. We zijn toen naar het Eureka Skydeck geweest. Op 297 meter hoog konden we heel Melbourne over kijken. Dat was echt WAUW. We zijn daarna met z’n allen naar een cocktailbar geweest.

Alleen voel ik me dus zeker al niet meer en het gaat erg goed met me. Morgenochtend om 7 uur begint de 3 daagse intro in Lorne met de internationale studenten. Het volgende reisverhaal zal daarna volgen.

Love from Melbs!

 ​