Aussie -> Kiwi -> Dutchie

Toen ik helemaal getransformeerd was naar een Aussie, moest ik Australië verlaten en gaan leven als een echte kiwi (en ook plaats maken voor de kiwi familie Kamp). Dat was toch wel weer even wennen aan het begin. Maar met zo'n prachtige omgeving om je heen komt dat snel goed.
​Ondanks dat het niet in verhalen of foto's helemaal over te brengen is, hoop ik toch dat jullie een beetje kunnen meegenieten. Ga er maar even voor zitten, want het waren 26 avontuurlijke dagen...

Dag 1:
Op 5 december (na 30 uur vertraging) kwamen papa, mama en Isabel door de deuren van de aankomsthal gelopen. Na 5 maanden elkaar niet gezien te hebben, wist ik niet hoe hard ik moest rennen om ze eindelijk weer te knuffelen. Dat was wel even een heel speciaal momentje. Het was wel een beetje gek dat ze ineens ook hier aan de andere kant van de wereld zaten (en dat ik ook weer rekening met hun moest houden). Maar na een half uur was alles eigenlijk alweer zoals het altijd was.We haalden onze huuuge camper op (waar papa heel wat haarspeldbochten en steile bergen mee op is gereden deze vakantie) en reden naar de eerste camping in Christchurch. Natuurlijk moest de vakantie worden ingeluid met wat biertjes in het zonnetje en vervolgens een etentje (misschien was dit niet per se om de vakantie in te luiden, aangezien we het elke dag deden haha)

Dag 2:
We hadden een ontbijt die ik in geen maanden meer had gehad met alles erop en eraan. Deze dag gingen we naar Lake Tekapo en Lake Pukaki, 2 prachtige grote meren. Rond Lake Tekapo waren onwijs veel kleurrijke lupinen en een heel mooi uitzicht op de besneeuwde bergen.
Natuurlijk (wat ik al gewend ben van mijn fam) gingen we stoppen voor een koffietje, en ook dit gebeurde bijna elke dag. Wij houden nou eenmaal van rituelen.

Dag 3:
Het plan was om naar Mount Cook te gaan. Maar vanaf die dag kwamen we erachter dat de zomer in Nieuw Zeeland niet alleen zonnestraaltjes kent. Door heftige regenbuien konden we niets van de Mount Cook zien. Dit was heel jammer, aangezien het de hoogste berg van Australië, NZ en Azië is. We besloten door te rijden naar Moeraki, waar we een kijkje namen bij  gele pinguins (heel zeldzaam) en zeehonden. Een paar zeehonden lagen voor pampus in het gras en een paar waggelden wat rond over de rotsen op het strand. ‘s Avonds speelden we ons lievelingsspel van de vakantie ‘’Wedden dat’’ (zelfs papa vond dit een leuk spel, dat zegt wel heel wat!!) en ik introduceerde de lekkerste koekjes van Australië : TimTams.

Dag 4:
Als eerst gingen we naar de Moeraki Builders: ronde rotsen op het strand, waarvan men nog niet weet hoe deze hier zijn gekomen. We reden daarna door naar Dunedin; een leuke, gezellige stad.  Net zoals velen, woonden ook de neef en tante van mama op een berg in Dunedin. Best wel spannend met onze onwijs grote camper zo steil omhoog. Maar natuurlijk had onze vriend het overleefd. We ontmoetten de familie van mama haar neef en tante. Een familiebezoekje aan de andere kant van de wereld; hoe bijzonder is dat! Het was een hele gezellige middag en zijn veel over Nieuw Zeeland te weten gekomen. Aan het eind van de dag verkenden we het centrum van Dunedin.

Dag 5:
Langs de prachtige landschappen onderweg (alleen al het rijden op de Nieuw Zeelandse wegen is prachtig!) reden we naar Te Anau. We liepen wat rond langs het meer en hadden prachtig uitzicht vanaf de camping over het meer en de bergen.

Dag 6:
Een dag tour naar de Milford Sounds. We hadden een hele vriendelijke buschauffeur die ons alles vertelden over de omgeving; de planten, meren, bergen en natuurlijk de vogels (niet te vergeten de takahe, papa’s nieuwe vriend). Alleen de busreis was al heel mooi en interessant. Milford Sound is een arm uit de Tasmanzee, het is ontstaan uit een gletsjer en wordt nooit warmer dan 11 graden. We hadden een 1.5 uur durende boottocht in Milford Sound. We vaarden op het meer/de zee tussen de bergen door en onder watervallen.

Dag 7:
De 7e dag gingen we naar Queenstown. Hier gingen we met de gondel omhoog, waar we een prachtig uitzicht hadden over Queenstown en omgeving. Vanaf het uitzichtspunt kon je 360 graden om Queenstown kijken.

Zoals hieronder ook te zien is, kent Nieuw Zeeland 4 seizoenen in één dag. Het was maar goed dat we de camper met ons mee hadden, want het was altijd wel een paar keer op een dag omkleden.

Dag 8 :
We reden naar Wanaka, waar papa, Isabel en ik van plan waren te paragliden. Maar omdat de windsterkte boven het veiligheidslimiet was, werd dit helaas afgelast. We aten lunch langs het meer en reden vervolgens langs een prachtige route verder naar Haast, een klein dorpje en een kleine camping.

Dag 9:
We begonnen de dag met een wandeling naar het strand en een boswandeling bij Ship Creek. ’s Middags reden we naar Franz Josef, een gletsjer waar we een indrukwekkende 1.5 uur durende wandeling deden. Een pad tussen groen en rood achtige rotsen leidden ons naar de Gletsjer. Bijzonder om dit van heel dichtbij te zien. Helaas is een groot deel van de Gletsjer gesmolten. In 2002 was het grootste deel van de Gletsjer nog, maar in 2008 was het grootste deel al gesmolten en er smelt steeds meer!
‘s Avonds keken we naar de Glow worms; lichtgevende wormen in een pikdonker bos. Heel apart om te zien.

Dag 10:
’s Ochtends gingen we naar de Pancake Rocks: enorm grote rotsen in de zee, die gevormd zijn door erosie. Door de verschillende lagen lijken ze op pannenkoeken. Doordat het water heel wild was en tussen de rotsen botsten zag dit er heel bijzonder uit.
Bij de Swing Bridge aangekomen, dacht ik heel stoer te zijn en er wel even overheen te lopen. Papa ging met me mee. Maar het was toch wel enger dan verwacht. Het was een smal rooster (waar je doorheen kon kijken en precies zag hoe hoog je was) met 2 touwen aan de zijkant. En aangezien papa natuurlijk ook even wilden wiebelen en springen, was ik erg blij toen ik er weer vanaf was. Aan het eind van de dag reden we door naar Nelson.

Dag 11:
Dit was de eerste dag dat we even gingen uitslapen. ’s Middags gingen we naar een wijngaard, waar we heerlijke wijn hadden geproefd. Vervolgens verkenden we Nelson en haar stranden.

In de nacht na de 11e dag is oma overleden was. Heel verdrietig, maar gelukkig hoeft oma nu geen pijn meer te lijden. Helaas betekende dit ook het einde van onze vakantie met z’n 4en.

Dag 12:
Toch besloten we nog onze dagtour naar Abel Tasman national park te doen. Op deze dag hadden we het weer erg mee; het was stralend blauw en warm. Als eerst gingen we op de boot. Vervolgens liepen we 5 kilometer omhoog langs mooie uitzichtspunten. De derde activiteit was kayakken. Ondanks dat het pittig waaide, wat nogal zwaar voor de armen was, was het erg leuk en mooi. Het laatste stuk gingen we met alle kayaks aan elkaar ‘’zeilen’’.

Dag 13:
Samen met papa en mama vlogen Isabel en ik naar Auckland. Papa en mama vlogen vanaf hier naar huis om bij de begrafenis van oma te kunnen zijn. Ook al vonden Isabel en ik het lastig om er niet bij te kunnen zijn, hebben wij ons steentje bijgedragen door een kaartje te schrijven voor aan een roos.

Dag 14:
We huurden onze nieuwe voertuig; dit keer gewoon een auto ;) Natuurlijk wel een supermooie witte Toyota. We reden naar Rotorua. Na een flink stuk rijden aten we onze zelfgemaakt risotto op het balkon in het hostel. Nu we niet meer met papa en mama zijn betekent dat in hostels slapen en zelf koken ipv uiteten gaan ;) Gelukkig hadden we nog wel de luxe dat we een tv MET netflix op de kamer hadden!

Dag 15:
We vertrokken vroeg om naar Wai O Tapu te gaan, dit is een kleurrijk geothermisch gebied. Vanaf een afstand keken we met  een groot publiek naar hoe water uit de geiser spoot. Dit was bijzonder om te zien. Er stonden 3 Zuid Afrikaanse zussen naast ons. Nog nooit hadden wij mensen uit Zuid Afrika ontmoet, dus keken er erg van op hoe erg deze taal op Nederlands lijkt.
Na de geiser maakten we een wandeling door de rest van het gebied. Dankzij de geisers was er overal in het park een ongelofelijk verrotte eieren stank. De champagne pools was het mooiste gedeelte van het park. Dit was een meer met heel heet water, zo heet dat er stoom vanaf kwam.

’s Middags op de weg naar een Maori village gingen we langs de Huka Falls.

De rest van de middag hebben we een rondleiding gehad door Whakarewarewa (ja, er zijn mensen die dit kunnen uitspreken), een levende Maori village. Een bewoner van dit dorp vertelde alles over hoe ze koken en baden in de geisers. Volgens haar woonden er nog steeds 18 families in het dorp.

Aan het eind van de dag kwamen we in Whitianga aan, waar we de volgende 3 dagen zijn verbleven.

Dag 16:
Het mooie weer was aanwezig, dus hier maakten we natuurlijk gebruik van. We reden naar Cathedral Cove, een grote inham/grot op het strand voor de zee.
Hierna gingen we naar Hot Water Beach, een stuk strand waar een hele warme rots onder ligt waardoor je een kuil kan graven en heerlijk in een hot water pool kan zitten. 

Dag 17:
Een pittige wandeling uphill naar Shakespeare Cliff, waar we een prachtig uitzicht hadden en hier gelijk gebruik van maakten door te gaan picknicken. Ook aten we ons allereerste ijsje in Nieuw Zeeland!! ’s Middags genoten we van het heerlijke weer op het strand.

Dag 18:
De 309 road, een overharde weg langs een waterval, een zwemplek, een waterpark, een rock en de Kauri: de hoogste bomen van Nieuw Zeeland. ’s Middags vonden we een leuk strandje en hebben daar heerlijk gechilld.

Dag 19:
Op de 19e dag besloten we terug te rijden naar Auckland. We liepen Mount Eden op om over Auckland te kijken. Ook op deze berg was een crater van een vulkaan. ’s Middags hebben we het centrum verkent en zijn we lekker gaan shoppen. Het centrum is niet heel gezellig en mooi. Plaatsen als Dunedin en Queenstown trokken ons meer.

We hadden de hele dag wisselvallig weer met momenten waarbij de zon scheen en het regende. De hele dag waren we op zoek naar een regenboog en op de terugweg naar het hostel keken we even om naar het centrum en daar was ie!

Dag 20:
We liepen naar Ponsonby Road, omdat dit een leuke straat bleek te zijn. En jawel, we hadden eindelijk het leuke gedeelte van Auckland gevonden. Allemaal leuke koffieplekjes, boetiekjes en restaurantjes; een hele gezellige sfeer. Ik had weer even het gevoel alsof ik in Melbourne liep. We liepen langs de winkeltjes en dronken een koffietje. ’s Middags liepen we weer richting het centrum. We wilden graag nog de kerk zien. Bij toeval kwamen we precies net voor er een kerst mis begon. We werden binnen gevraagd en besloten deze uitnodiging te accepteren. Dat was wel heel bijzonder om tussen de Nieuw Zeelanders kerst te vieren. Dit betekende ook in het Engels kerstliedjes zingen en elkaar in het Engels vrede en een fijne kerst vieren. ’s Avonds vierden we onze kerstavond bij een Italiaans restaurant en liepen daarna door een straat waar alle huizen verlicht waren, opgeblazen kerstmannen stonden, een sneeuwkanon was en kinderen/jongeren muziek aan het spelen waren. Ook al is kerst natuurlijk anders zonder familie en in de zon, kregen we door de kerk en deze leuke straat toch wel een beetje een kerstgevoel.

Dag 21:
Boxing Day oftewel Eerste Kerstdag. Kerst wordt hier toch minder uitgebreid gevierd dan dat wij gewend zijn in Nederland.Wel kwamen we erachter dat iedereen kerst viert op het strand met een bbq. Ook al was het weer niet echt op en top besloten we toch lekker naar het strand te gaan.

Dag 22:
Vroeg opgestaan om naar het mooie weer te rijden. We maakten een tussenstop bij Whangarei Falls, de meest pittoreske waterval van NZ. 

We reden door naar Pahia waar we onze laatste dagen doorbrachten. Pahia was een leuk kustplaatsje. We brachten onze eerste dag hier op het strand door, want het was gewoon heet!!

Dag 23:
Een boottocht naar de Bay of Islands. Het zou een dolfijnen tour worden, maar hebben we de dolfijnen niet gezien (… waar we het speciaal voor deden). Het blijkt toch dat we niet heel veel geluk hebben deze vakantie, aangezien er bij 98 % van de tours dolfijnen worden gezien.
Gelukkig was het wel een heerlijke dag op zee en stopten we bij een eilandje met een prachtig uitzicht over de rest van de eilandjes. We sloten de dag af in Russel, een kustplaatsje aan de andere kant van Pahia.

Wanneer we terug kwamen in Pahia, bleek dat we in het vieste hostel ooit waren beland.. Dat werd dan maar (helaas ;) ) de laatste 2 dagen nog uiteten gaan.

Dag 24:
Onze laatste volle dag in NZ. En mijn laatste volle dag van mijn avontuur down under. Heel onwerkelijk.. Op deze zonnige dag gingen we naar Cape Reinga. We hadden onze reis niet mooier kunnen afsluiten met deze fantastische plek.
Op de terug weg reden we langs de zand duinen, leuk om te zien, maar aangezien wij ook genoeg duinen in Nederland hebben was dit voor ons niet zó speciaal.

Dag 25:
Ongelofelijk, maar waar ; 29 december de dag dat we naar huis gingen.

Om toch nog iets leuks te doen op onze laatste dag gingen we naar de Kawiti Caves waar we glow wormen zagen.

Net op tijd hadden we de auto ingeleverd (met dank aan onze teamwork he Ies) en waren we op weg naar het vliegveld voor onze eerste vlucht naar Melbourne. Natuurlijk, zoals verwacht van Emirates, hadden we hier al vertraging. In Melbourne hadden we weer vertraging. Hier op volgde de vlucht van 13 uur naar Dubai. Ook dit duurde langer, wat resulteerde in het missen van onze vlucht naar Amsterdam. Applausje voor Emirates…. We hebben 7 uur op Dubai gezeten. Gelukkig kregen we nog een lunchbon, waar we de helft van de tijd door hebben gebracht. De rest van de tijd hebben we gechilled op ligstoelen (en naar het prachtige plafond gestaard). De huilende kinders en een snurkende man maakten het wel echt compleet.

Dag 26
Na bijna 35 uur gereisd te hebben kwamen we dan eindelijk in Amsterdam aan en wat een onwijs lief ontvangst. Bedankt allemaal!

Inmiddels, alweer bijna een week terug in Nederland, is het nog steeds lastig om te wennen aan het ''normale'' leven als een dutchie. Het weer en de jetlag helpen natuurlijk ook niet echt mee (zo'n 25 graden kouder en 's nachts denken dat het middag is..) . Wel ben ik natuurlijk heel blij om iedereen weer te kunnen zien en even lekker uit te kunnen rusten.

Nog minder dan een jaar geleden twijfelde ik of ik wel naar Australië moest gaan en of ik dat wel zou redden in m'n eentje. Toch besloot ik m'n angsten te overwinnen en m'n dromen te achtervolgen. Op exchange gaan naar Australië (en met name het alleen reizen) was dan ook de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. In 6 maanden tijd ben ik heel veel mooie herinneringen en een portie aan levenservaring rijker :)